ท่ามกลางคนนับร้อยมากมายที่เดินเข้ามา
แต่ทำไมคนที่เฝ้ารอ ยังเดินไปไกล
มีบ้างไหมในสักวัน
จะเป็นเหมือนที่วาดฝันไดัสักครั้ง
ได้แต่หวังยังไม่เข้าใจอยู่แบบนั้น
ไม่เคยมองให้ชัดไม่เคยทำความเข้าใจ
ความเป็นจริงว่าใครห่วงใยกันมากเพียงใด
คอยเก็บทนเจ็บแค่ไหน
ซ่อนเอาไว้คนเดียวไม่พูดออกไป
อยากจะโทษตัวเอง ที่ไม่รู้อะไร
ที่เคยเหมือนว่าโลกทั้งใบ
อ้างว่างเปล่าเปลี่ยวมากมายจนไม่เหลือใคร
ที่เคยเข้าใจมันไม่ใช่เลย
เมื่อได้มองเห็นเธอที่อยู่ข้างๆ กัน
ไม่ว่าเกิดอะไรก็จะมีเธออยู่เคียงข้างฉัน
เพิ่งจะรู้ว่าโลกทั้งใบ
อ้างว่างเปล่าเปลี่ยวเหลือเกินถ้าไม่มีเธอ
สิ่งที่เฝ้ารอ ที่เคยตามหา
ก็อยู่ตรงนี้ อยู่เพียงแค่เอื้อมมือ
แต่ไม่เคยได้รู้
ไม่เคยมองให้ชัดไม่เคยทำความเข้าใจ
ความเป็นจริงว่าใครห่วงใยกันมากเพียงใด
คอยเก็บทนเจ็บแค่ไหน
ซ่อนเอาไว้คนเดียวไม่พูดออกไป
อยากจะโทษตัวเอง ที่ไม่รู้อะไร
ที่เคยเหมือนว่าโลกทั้งใบ
อ้างว่างเปล่าเปลี่ยวมากมายจนไม่เหลือใคร
ที่เคยเข้าใจมันไม่ใช่เลย
เมื่อได้มองเห็นเธอที่อยู่ข้างๆ กัน
ไม่ว่าเกิดอะไรก็จะมีเธออยู่เคียงข้างฉัน
เพิ่งจะรู้ว่าโลกทั้งใบ
อ้างว่างเปล่าเปลี่ยวเหลือเกินถ้าไม่มีเธอ
สิ่งที่เฝ้ารอ ที่เคยตามหา
ก็อยู่ตรงนี้ อยู่เพียงแค่เอื้อมมือ
แต่ไม่เคยได้รู้
เมื่อเธอคนนี้อยู่เพียงแค่เอื้อมมือ
แต่ไม่เคยได้รู้
แต่ไม่เคยได้รู้